Op zoek naar hulp en zelf de regie terugpakken
Hessel 40 jaar, is verzorgende-IG bij Meander en woont al 16 jaar in de meest kleurrijke flat van Heerlen-Noord: de Aurora flat. Aan de ‘verkeerde’ kant van het spoor, maar daar denkt Hessel daar anders over. “Heerlen staat – ten onrechte – nog steeds bekend als heroïne-stad terwijl er al jaren hard wordt gewerkt om Heerlen-Noord leefbaar te maken. De gemeente, provincie, woningcorporaties, bewoners en andere partijen werken al lange tijd samen aan een betere leefbaarheid en dat wordt langzamerhand zichtbaar. “Daar ben ik best trots op. Ik voel me thuis in deze rauwe volkswijk waar het niet allemaal vanzelf gaat maar wat wel een échte samenleving is! Er wonen mensen met verschillende achtergronden die het moeilijk hebben. Mensen met psychische problemen, asielzoekers met een verblijfstatus, verslaafden. Zelf ben ik ook verslaafd geweest. Ik ben opgegroeid in een villawijk waar geld geen rol speelde, maar verslavingsgevoeligheid heeft niets te maken met arm zijn. Als je rijk bent kun je het alleen beter maskeren. Toen het weer beter met me ging wilde ik iets positiefs doen. Ik maakte er mijn missie van om mijn woonomgeving beter te maken en ging van deur-tot-deur om bewoners van de flat enthousiast te maken om het complex leefbaar te maken. Niet altijd makkelijk want mensen hebben vaak wat anders aan hun hoofd. Het hele gebouw werd met hulp van een groep street-art-kunstenaars opgepimpt. Het gebouw stond altijd bekend als probleemflat maar door dit kunstproject werd anders naar ons gekeken. Bewoners hielpen mee en vertelden hun verhaal. Alles is uit de kast gehaald om zoveel mogelijk buurtbewoners naar de binnenplaats van het Auroracomplex te lokken: een springkussen, Limburgse vlaai, muziek en drankjes. Samen met andere bewoners van Aurora in Heerlen werkte hij mee aan een kunstproject. Ze beschilderden hun woongebouw, met de boodschap: ‘Dit gebouw mag gezien worden. Wij mogen gezien worden.’
Dit jaar mocht Hessel zelfs de koning rondleiden maar zonder poespas of rode lopers.
‘Alles leuk en aardig Hessel, wij drinken ook, maar jij gaat over grenzen’
“Ik ben de oudste van drie kinderen. Bij ons thuis ging het moeizaam – en dan druk ik me zacht uit. Materieel had ik thuis alles maar ik voelde me niet gelukkig. De sfeer was altijd gespannen, dus zocht ik al snel mijn heil buitenshuis. Al vanaf mijn puberteit ging ik graag op stap. Om me beter te voelen dronk ik om mijn zorgen te vergeten. In het begin was dat totaal onschuldig. Ik amuseerde me prima en heb gelukkig geen kwade dronk. Maar ik schoot door. Na verloop van tijd raakte ik lichamelijk en geestelijk in disbalans en ontwikkelde een coke verslaving. Daardoor kon ik nog langer doordrinken en de feestvreugde verlengen. Het werd een dure grap. Op een gegeven moment had ik financieel niet veel meer te makken. Met hangen en wurgen wist ik uit de schulden te blijven. Mijn vrienden regelden een paar interventies. ‘Alles leuk en aardig Hessel, wij drinken ook, maar jij gaat over grenzen.’ Natuurlijk luisterde ik niet meteen!”
Op zoek naar hulp en zelf de regie terugpakken
“Op een gegeven moment ging het zó slecht met me dat zelfs ík snapte dat er iets moest gebeuren. Na veel getwijfel belde ik naar de Mondriaan Stichting. Een fijn en warm gesprek volgde, maar er was ook een wachtlijst van een jaar. Pas toén kon ik het confronterende deeltraject in. Bewustwording en sociale vaardigheden, daar heb ik hard aan moeten werken naast de nodige therapie. Uit de training bleek dat ik gevoelsmatig op het niveau van een 15-jarige zat terwijl ik allang een volwassen man was. Het traject was zwaar, want steeds opnieuw word je aan verleidingen blootgesteld. Het was moeilijk, want je moet leren uitgaan zonder alcohol te drinken. Maar het deed me ook goed. Ik besefte dat ik er niet alleen voor stond. Er waren meer mensen met dezelfde problemen als ik. Dat had ik me nooit gerealiseerd. Ik had een ‘hulplijn’, kreeg handvatten aangereikt en zwichtte niet meer voor verleidingen. Maar die eerste jaren waren zwaar. Voor mij zijn er twee systemen: die van het denken en gevoel.
Je goed voelen kan op meerdere manieren
Te veel denken is niet goed voor een mens. Ik moest iets anders gaan doen om me goed te voelen. Dat werd hardlopen. Daarin werd ik zo fanatiek dat ik marathons ging lopen. Mediteren werd belangrijk. Dat wordt cross addictie genoemd. Ergens anders een ‘rush’ door voelen. Voor mij werkt het. Ik denk dat je een soort middenweg moet zoeken die bij je past.
Mondriaan en mindfullness
“Bij de Mondriaan Stichting waren we de eerste groep die als doel had mindfullness preventief in te zetten om op die manier verslavingsgevoelige impulsen te beteugelen. Door mindfullness en Zenmeditatie hebben dagelijkse gedachten nu minder vat op me. Mijn gedachten waren voorheen heel negatief. Mijn eerste gedachte in die tijd was: ‘waarom doe ik de dingen die ik doe?’ Ik mediteer nog dagelijks, blijf verslavingsgevoelig maar ik geef er niet meer aan toe. Aan beiden moet je aandacht schenken.
De kracht van het delen van verhalen maakt dat je begrip krijgt voor een ander en helpt om zelf regie te krijgen
Omdat Hessel zelf door een verslaving en herstelproces is gegaan begrijpt hij wat anderen doormaken. Hij biedt praktische ondersteuning en emotionele herkenning.
Als ervaringsdeskundige vertel ik dan mijn levensverhaal. Ik weet hoe bemoedigend dat kan zijn en wil mensen laten weten: je staat er niet alleen voor!”
